O mnie

Katarzyna Leśniak

Nazywam się Katarzyna Leśniak i jestem logopedą, terapeutą pedagogicznym i rewalidacyjnym oraz nauczycielem języka polskiego.

Specjalizuję się w budowaniu komunikacji u dzieci ze spektrum autyzmu, ale inne gałęzie logopedyczne nie są mi obce. W związku z tym moje zajęcia adresowane są do dzieci z ASD, ale też z innymi zaburzeniami, np.: afazją, opóźnionym rozwojem mowy, dyslalią itp.

Karierę zawodową rozpoczęłam jako nauczyciel historii po zdobyciu dyplomu magistra Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W niedługim czasie ukończyłam również filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

W pracy w szkole spotykałam coraz więcej dzieci z różnorodnymi trudnościami edukacyjnymi. Chcąc im pomóc w profesjonalny sposób, podjęłam się nauki na podyplomowych studiach z terapii pedagogicznej i rewalidacji, co dało mi kwalifikacje do prowadzenia zajęć z zakresu terapii dysleksji (w tym dysortografii i dysgrafii) i zajęć rewalidacyjnych. Następnie, wychodząc naprzeciw oczekiwaniom i potrzebom dzieci, ukończyłam podyplomowe studia z logopedii oraz diagnozy i terapii dzieci ze spektrum autyzmu oraz kurs terapii ręki.

Obecnie jestem w trakcie podyplomowych studiów neurologopedycznych.

Doświadczenie zawodowe zdobyłam praktykując w Powiatowej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w Kraśniku i Niepublicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej DAWMED w Kraśniku. Pracowałam w przedszkolu terapeutycznym w Pruszkowie pod nazwą POCEMON Pogodne Centrum Montessori. Jako nauczyciel i logopeda pracuję w Szkole Podstawowej w Kowalinie.

Brałam udział w licznych szkoleniach i kursach dotyczących pracy z dzieckiem z zakresu logopedii, terapii pedagogicznej i terapii dzieci ze spektrum autyzmu.

Posiadam licencję do korzystania z:

KOSF – Kart Oceny Słuchu Fonemowego;
KOLD – Kart Oceny Logopedycznej Dziecka podczas diagnozy logopedycznej;
metody strukturalnej w nauce czytania dzieci z różnymi trudnościami w nauce.

Na swoich zajęciach wykorzystuję rozmaitych metod pracy, dbając o ich dostosowanie do dziecka i rodzica (rodziny).

Do terapii logopedycznej podchodzę w sposób holistyczny, traktując pacjenta jako całość, uwzględniając jego indywidualne uwarunkowania, historię, środowisko oraz wszystkie aspekty rozwoju, nie tylko te związane z mową. Terapia logopedyczna staje się wtedy zintegrowanym procesem, który uwzględnia wpływ innych obszarów funkcjonowania na mowę i odwrotnie.

Co to oznacza w praktyce? Oznacza to:

indywidualizację – dostosowanie terapii do konkretnego pacjenta, uwzględnienie jego specyficznych potrzeb, możliwości i preferencji;

wielowymiarowość – rozważanie wpływu różnych czynników na rozwój mowy i komunikacji, takich jak rozwój psychiczny, emocjonalny, społeczny, a także czynniki fizyczne (np. budowa aparatu mowy, funkcjonowanie zmysłów);

integrację – łączenie różnych form terapii, np. terapii manualnej, miofunkcjonalnej, ćwiczeń oddechowych, terapii głosu;

współpracę – współpracę z innymi specjalistami, takimi jak fizjoterapeuci, lekarze (laryngolodzy, ortodonci), psycholodzy, a także rodzicami/opiekunami dziecka;

profilaktykę – wdrażanie działań mających na celu zapobieganie powstawaniu wad mowy i wspieranie prawidłowego rozwoju komunikacji.

Praca z dziećmi, szczególnie tymi wymagającymi indywidualnego podejścia, jest moją życiową pasją. Ze względu na swoje trudności te dzieci nieustannie mają "pod górkę", dlatego uważam, że powinniśmy im jak najwięcej pomóc, wskazać, w jaki sposób mogą wykorzystać swój potencjał, wydobyć na światło dzienne swoje talenty i je wykorzystać w życiu.